Agile werken is fiundamenteel anders dan planmatig werken. Het enige overeenkomst is dat het wordt uitgevoerd door mensen. En daarin zit ook weer een risico besloten. Vandaag nog werd mij gevraagd: "Is het erg als ik niet alles van Agile en Scrum doe, maar wel stand-up meetings en een planbord ga gebruiken?"
Komische vraag. Maar toch vond ik het lastig om deze direct af te serveren.
Het doet me terugdenken aan implementaties van bijvoorbeeld PRINCE2 en RUP. Daarbij was een ieder ook erg snel geneigd tot 'cherry picking': dat wat makkelijk is te implementeren en het snel tot zichtbare verbeteringen lijkt te leiden, dat wordt ingevoerd. Lastigere zaken laten we liggen. Niets menselijks is ons vreemd.
Lopen we nu met het adopteren van Agile, en het invoeren van practices zoals Scrum, hetzelfde risico?
Ik ben benieuwd naar jouw reactie. Laat hem hier achter, of op deze LinkedIn poll.
Herken deze situatie ook in mijn omgeving. Kennelijk zijn ook (beginnende) ScrumMasters gewone mensen. Ze kunnen opkijken tegen al die nieuwe mechanismen, en hoe dan ook, er licht altijd druk op het realiseren van dat einddoel, werkende software.
ReplyDeleteDaarom ben ik er voorstander de ScrumMasters te gidsen en begeleiden. Actief, en niet alleen op verzoek. Maar.., wel op een coachende manier, zodat hij/zij groeit, zich meer en meer empowered voelt en de credits krijgt.