Brave New Scrum

Vol goede moed start de eerste sprint. Iedereen heeft ‘de kracht van Scrum’ gelezen. De rollen zijn verdeeld. De eerste Product Backlog staat ‘net genoeg’ klaar. Het pokeren vindt in alle hilariteit plaats. En het bouwen begint. Het team ondervindt dat het samenwerken veel leuker werken is als het uitvoeren van taken uitgedeeld door een manager. Niets staat een ‘Brave New World’ in de weg.

En hier geloof ik ook in. Ik doe mijn best om teams te begeleiden om dit te bereiken. En dat lukt zeer vaak. En voelt u nu ook al een ‘maar’ opkomen?

Ja, er is helaas wel een ‘maar’. Het blijkt namelijk best gemakkelijk om te starten. En vaak wordt er ook nog heel goed gestart. De ‘maar’ zit in het doorzetten en vasthouden. De bron van het niet bereiken van die ‘Heerlijke Nieuwe Wereld’ ligt, volgens mij, in ‘velocity’.

‘Velocity’ is in de Scrum, de maat die aangeeft hoeveel product backlog effort in een sprint gerealiseerd kan worden door een specifiek Scrum-team. En daar komt druk op. Als eerste zijn daar de ‘klassieke’ resource managers die streven naar maximalisatie van efficiëntie. En in hun ogen is ‘velocity’ daar de maat voor. Dus die ‘velocity’ moet vooral continu hoger. Liefst nog aangetoond door Functie Punt tellingen achteraf op gerealiseerde componenten. Daarbij gaan zij voorbij aan wat echt belangrijk is: leveren van ‘Business Value’ in een omgeving waarin gewerkt wordt in een ‘Sustainable Pace’.

Maar ook het team zelf wil maar al te vaak verbeteren. En ook zij zien ‘velocity’ als het meest eenvoudig te meten maat. Helaas gaan zij in hun haast om, per sprint, te scoren soms gekke dingen doen. Het vaakst zie ik dat het team, inclusief de ScrumMaster dus, taken gemakkelijk buiten de Sprints plaatsten, onder het mom van ‘dat kan hier nu eenmaal niet in een sprint’.

Het oppakken van de echte Impediments, zoals de omgeving rond Scrum-teams doordringen van het Agile-gedachtengoed, is de enige weg om daadwerkelijk een nieuwe Heerlijke Wereld te bereiken.