Over slechte huwelijken

Voor velen is CMMI de richtlijn en meetlat voor projecten in het land van systeemontwikkeling. En niet ten onrechte, want het is een geaccepteerde meetlat en, omdat het is gebaseerd op best-practices, een goed referentiekader om projectmanagement in te richten of te verbeteren. Net zoals PRINCE2 dat is.

Met de huidige opkomst van Agile en Scrum wordt er driftig gezocht naar hoe dat past binnen bestaande referentiekaders, zoals PRINCE2 en CMMI. Er wordt al gemompeld over het maken van een CMMA, een CMM voor Agile. Dit lijkt me een goed plan, want andere pogingen die worden ondernomen lijken me slechte 'match making'.

Zo is het SEI zelf gekomen met concessies in de laatste versie van CMMI (versie 1.3) aan het Agile gedachtengoed. Met wat side-notes in de verder bijna ongewijzigde procesbijbel, wordt Agile er bij ingehuwelijkt.

Volgens mij gaat dit niet lukken. Als we namelijk teruggaan naar waar CMMI voor was bedoeld, legt het zich vanzelf aan ons uit: CMMI was opgezet omdat grote projecten veel risico liepen op uitloop, budgetoverschreidingen en ontevreden klanten. Daarom is gekeken de best-practices voor relevante processen. En die zijn beschreven in CMMI.

Maar, als we nu afstappen van grote projecten en gaan Scrummen, omdat we minder kans willen lopen op uitloop, budgetoverschreidingen en ontevreden klanten, dan moeten we op zoek naar nieuwe kritische succesfactoren. En daarna best-practices verzamelen, bundelen en delen. Dus geen huwelijken forceren, als de gemeenschappelijk basis niet matcht.