Scrum wordt op veel IT afdelingen in Nederland ingevoerd. Ieder zoekt daarin zijn eigen weg en loopt tegen issues op. O nee: tegen impediments. Zou er een top-40 zijn van veelvoorkomende impediments? Ik heb hem niet gevonden. Maar in mijn omgeving ben ik er drie tegengekomen die zondermeer hoog op zo’n hit-parade kunnen scoren.
De eerste is het ‘oude wijn in nieuwe zakken’ syndroom. Daarmee bedoel ik dat we bestaande werkwijzen, rollen, processen en procedures (oude wijn) proberen te plooien om te passen binnen de nieuwe Scrum werkwijze (de nieuw zak). Daarbij bedoel ik dus niet dat Scrum oude wijn is in een nieuwe verpakking. Nee, vaak wordt onbewust krampachtig bestaande werkwijzen in de Scrum wijze van ontwikkelen gepropt. Het effect is dat we alsnog veel ‘non value-adding waste’ introduceren.
De tweede lijkt hierop, maar is toch anders. Het punt is dat we Scrum maar ten dele invoeren. Meestal in het software- of systeemontwikkelingsproces. Maar de muren tussen de IT afdeling en ‘de business’ blijven staan. Een IT projectleider wordt de Product Owner en gaat voor ‘de business’ bepalen wat ze willen. En omdat zeker te stellen grijpt hij/zij terug op klassieke methoden zoals stakeholdermanagement en ‘management by jumping around’.
De derde is de partiële optimalisatie . Of zoals Eli Goldratt zegt: ““A system of local optimums is not an optimum system at all.” Wat ik zie, is dat er in een deel van het totale veranderproces (voorheen ‘project’ genoemd) met Scrum wordt gewerkt, maar dat daarvoor en daarna nog standaard watervalfasen worden uitgevoerd met veel langere doorlooptijden dan de gemiddelde sprint. Ik denk dan aan Impact Analyses, FAT en GAT testen et cetera.
Dit is de top-3 van mij. Ik ben benieuwd wat jij vandaag als nieuwe binnenkomer ziet!
No comments:
Post a Comment